خاطرات دکتر ولی رسولی در دانشگاه هوکایدو ژاپن

به مناسبت بازگشت افخارآمیز و غرورآفرین برادر عزیزمون آقای دکتر ولی رسولی شربیانی از دانشگاه هوکایدو ژاپن، خاطرات خودنوشت ایشان را نقل میکنیم:

بسمه تعالی

دانشجوی گرامی،

با سلام واحترام

لطفا جهت اطلاع و استفاده سایر دانشجویان از تجربیات شما در کشور محل تحصیلتان به سوالات زیر پاسخ دهید.

با تشکر فراوان

اداره کل بورس و امور دانشجویان خارج از کشور

-1 رابطه خود و استاد/اساتید راهنما چگونه است؟

در ژاپن، تمام امور آموزشی و اداری دانشجو مربوط به استاد است و کلا استاد قدرت اجرایی زیادی دارد و هر گونه درخواستی از طرف دانشجو باید باتایید استاد انجام گیرد و از این جهت استاد به همه مسائل مربوط به دانشجو احاطه کامل دارد. به عنوان مثال وقتی یک دانشجوی خارجی برای اجاره خانهاقدام می کند، یکی از مدارک لازم ارایه موافقتنامه از طرف استاد به دانشجو به عنوان گارانتر است. بنابر این دانشجو کاملا وابسته به استاد است ومعمولا به همین خاطر رابطه خیلی نزدیکی بین آن دو وجود دارد و اغلب دوستانه است (البته این موضوع بستگی به شخصیت استاد و میزان تسلط او به

زبان انگلیسی یا برعکس میزان تسلط دانشجو به زبان ژاپنی دارد). ما در آزمایشگاه با استاد رابطه دوستانه داریم و برخورد استاد هم اینگونه است. حتی دربعضی از آزمایشگاه ها رابطه استاد با دانشجویان تا آنجا صمیمی است که استاد در طول دوره چند بار دانشجویان را برای میهمانی به خانه خود دعوت میکند یا حتی با آنها در ورزش هایی مثل فوتسال و تنیس شرکت می کند. ولی موضوع مهمی که نباید غافل شد این است که این رابطه دوستی هیچ وقت باعث سستی یا سهل انگاری در کار پژوهشی نمی شود، بطوری که استاد موقع بحث بر سر روش آزمایشات یا نتایج به شدت جدی است، و هیچوقت کوتاه نمی آید. و در مقابل وقتی موادی برای آزمایش مورد نیاز است حتما تلاش دارد آنها را فراهم نماید. خلاصه این نوع رابطه باعث می شود دانشجوبه غیر از استاد مجبور به مراجعه به مرجع دیگر برای پیشبرد امور خود نباشد و نگران تامین مواد و لوازم کار نباشد و در مقابل این امکانات تمام تلاشش برای بدست آوردن بهترین نتایج است.

البته در آزمایشگاه غیر از استاد، اساتید دیگری هم به عنوان دانشیار یا استادیار وجود دارند و بستگی به نوع کار و موضوع ممکن است دانشجو با آنها هم کار کند ولی این ارتباط کاملا با هماهنگی استاد انجام می شود.

همچنین در صورتی که موضوع تحقیق در راستای یک پروژه بزرگ تعریف شده باشد در این مواقع کار پژوهشی بصورت تیمی و گروهی انجام می گیرد که در آن استاد در رأس و بعد اساتید بعدی و پس از آنها دانشجو یا دانشجویان فوق دکتری و سال بالایی (که در ژاپن به آن س    ?نپای گفته می شود) قرار دارند و این بار دانشجو در اجرای پروژه در هماهنگی کامل با سنپای که بعنوان رابط دانشجو و استاد است کار می کند.

نکته مهم دیگر در مورد نحوه ملاقات با استاد است، اولا تقریبا جلسات هفتگی منظم در آزمایشگاه وجود دارد که در زیر توضیح داده خواهد شد. ولی است، چون استاد هر روز و هر لحظه به دلیل دسترسی به اینترنت از طریق تلفن همراه خود آن را Email     غیر از آن بهترین روش ارتباط با استاد نوشتن چک می کند و در صورت لزوم به دانشجو پاسخ می دهد یا با او تماس می گیرد. در صورت نیاز به ملاقات حضوری هم، می توان از طریق منشی استاد یا ایمیل با او قرار ملاقات گذاشت و علاوه بر آن استاد در طول هفته چند بار یا حتی در یک روز چند بار به آزمایشگاه یا اتاق کار دانشجویان سر می کشد و از کارهای آنها باخبر می شود، که این هم فرصتی برای صحبت با استاد می باشد.

-2 جهت افزایش انگیزه و ایجاد نشاط کاری چه کارهایی در دانشگاه و آزمایشگاه شما انجام می گیرد(جشن ها و میهمانی ها،

برنامه های دیگر)؟ معمولا برای ایجاد نشاط در دانشجو ها برنامه های مختلفی در دانشگاه برای دانشجویان بومی (ژاپنی) و خارجی انجام می شود که اغلب به صورت کانون های دانشجویی که اکثرا با همکاری دانشجویان ژاپنی و خارجی تشکیل شده اند) برگزار ) circles     خودجوش و از طریق انجمن ها، کمیته ها و می شود که می توان به چند نمونه از آنها اشاره کرد: برگزاری کنسرت های موسیقی ژاپنی یا چند ملییتی، مسابقات ورزشی، فستیوالهای هنری، جشنواره غذا(که در آن به مدت سه روز در محوطه دانشگاه دانشجویان غذاهای مختلف درست کرده و می فروشند)، برگزاری تورهای گردشگری یکروزه

یا دو روزه و بسیاری از برنامه های دیگر. بسته به برنامه ریزی آزمایشگاه که معمولا در ابتدای هر (party    ) همزمان با این برنامه های عمومی، در آزمایشگاه نیز تقریبا هر نیمسال 3 یا 4 بار میهمانی نیمسال تحصیلی از طرف استاد اعلام می شود، برگزار می شود. در این پارتی های آزمایشگاه، دانشجویان ضمن درست کردن غذاهای ژاپنی یا غیر ژاپنی به همراه اساتید آزمایشگاه 2 تا 3 ساعت باهم صحبت می کنند و سعی می کنند شب خوبی داشته باشند که در هیچکدام از آنها زیاده روی صورت نمی گیرد و مهمترین حسن این نوع برنامه در این است که خارج از محیط کلاسی و آزمایشگاهی، صمیمیت ویژه ای بین اساتید و دانشجویان ایجاد می شود و حتی خیلی از درخواست های دوستانه در آن مطرح می شود، مثلا دانشجو می تواند در آن موافقت استاد برای کمک مالی بیشترجهت شرکت دریک کنفرانس داخلی یا خارجی را بگیرد. به قول ما ایرانی ها این نوع مراسمات فرصت خوبی برای چانه زنی با استاد است و استاد معمولا ژست استادی خودرا در طول مراسم کنار می گذارد.

غیر از این نوع میهمانی ها برخی برنامه های مفید و آموزنده دیگری هم وجود دارد به عنوان نمونه می توان به پارتی و برنامه تمیز کردن آزمایشگاه در که در آن دانشجویان به کمک هم آزمایشگاه را به صورت کامل تمیز می (cleaning room    ) آخرین هفته سال میلادی است که معروف است بهکنند. نکته قابل توجه در این برنامه این است که استاد هم به همراه دانشجویان به آنها کمک می کند و حتی اتاق خودش را هم تمیز می کند.

• لازم به یاد آوری است که در محیط اداری و دانشکده ای دانشگاه های ژاپن اولا آبدارخانه و آبدارچی وجود ندارد و دوما غیر از مکانهای عمومی مثل دستشویی ها و سالن ها که خدمتکار مخصوص دارد، برای اتاق های اشخاص خدمتکار وجود ندارد و هر کس موظف به رعایت نظافت و تمیز کردن اتاق کار خود است.

• نکته جالب دیگر این است که برخی نامه ها یا اطلاعیه های غیرآموزشی مثل فستیوال های بزرگ فرهنگی و ورزشی از طریق استاد در آزمایشگاه اعلام می شود و حتی در برخی موارد استاد ضمن در خواست از دانشجویان برای شرکت در این برنامه ها، بصورت دوستانه از آنها می پرسد که آیا در آین برنامه شرکت می کنند یا خیر.

• نکته مهم دیگر این است که در اکثر مواقع هزینه های جاری این نوع مراسمات از جمله خوراک یا ایاب و ذهاب، چه در دانشگاه و چه در آزمایشگاه از طریق خود دانشجویان تامین می شود و غیر از جا و مکان یا در بعضی موارد کمک های مالی جزیی، هزینه دیگری بر دانشگاه و آزمایشگاه تحمیل نمی گردد.

-3 جلسات آزمایشگاه و نحوه اداره آنها چگونه است؟

روش خوب دیگری که در اداره و پیشبرد پروژه ها در آزمایشگاه وجود دارد، برگزاری سمینار های هفتگی و جلسات اختصاصی است به این معنی که در اول نیمسال تحصیل ی استاد با هماهنگی سایر اساتید یک جلسه مشخص در یک روز از هفته را به عنوان روز سمینار تعیین می کند که در آن همهاعضای آزمایشگاه از جمله اساتید، دانشجویان فوق دکتری، دکتری، فوق لیسانس و دانشجویان لیسانس که بطور تخصصی در آن آزمایشگاه پروژه دارند (در ژاپن دانشجویان دوره لیسانس بعد از سال اول که درس های عمومی دارند بین آزمایشگاه ها تقسیم می شوند تا ضمن ادامه تحصیل پروژه تحقیقی خود را هم در آزمایشگاه پیگیری کنند و نهایتا در پایان دوره آن را بصورت پایان نامه ارایه می دهند) شرکت می کنند و در ابتدای هر سمینار استاد برخی خبرهای مهم آزمایشگاه یا دانشگاه، مانند کنفرانس ها و ... به اطلاع دانشجویان می رساند و پس از آن سایر اعضا بطور خلاصه و در قالب چند جمله روند کارشان را در طول هفته گذشته به اطلاع استاد و سایر اعضا می رسانند و به این ترتیب همه اعضا از کم و کیف وضعیت کاری همدیگر آگاه می شوند. سپس یک یا دو نفر از دانشجویان گزارش مفصلی از کارها و نتایج خود را بصورت کنفرانس ارایه می دهند و نهایتا استاد و دانشجویان روی نتایج به بحث می پردازند و استاد نکات مهم را به ارایه دهنده تذکر می دهد و در پایان سمینار، نفرات بعدی برای سمینار هفته بعد تعیین می شوند. به این

ترتیب بسته به تعداد اعضا و حجم پروژه ها، هر دانشجو در طول هر نیمسال تحصیلی دو یا سه بار مجبور به ارایه گزارش تدوین شده بصورت اسلاید می گردد که این کار سبب می شود که به قول معروف دانشجو در این مدت کاملا بر موضوع تحقیق مسلط می شود تا در آینده کار نوشتن مقاله برای چاپ در مجلات و یا ارایه در کنفرانس ها آسان گردد.

در طول نیمسال تحصیلی ضمن برگزاری سمینارها که در آن همه اعضای آزمایشگاه شرکت دارند و همه از نتایج و روند کار همدیگر اطلاع می یابند، تعدادی جلسه جداگانه و اختصاصی نیز بین دانشجو و استاد با حضور سایر اساتید و دانشجویان مرتبط با آن پروژه (اگر پروژه بصورت گروهی باشد) برگزار می شود که در آن دانشجو موظف است هر بار خلاصه ای از روند کارهای خود را به همراه نتایج احتمالی بصورت اسلاید در ابتدای جلسه ارایه دهد و پس از آن استاد یا سایر اعضا روی آن به بحث می پردازند و نقاط قوت و ضعف موضوع کاملا مشخص شده و برای ادامه کار و لوازم مورد نیاز برنامه ریزی می شود. در واقع در این جلسات تخصصی است که استاد بصورت جزیی به راهنمایی و هدایت دانشجو می پردازد.

نکته مهم دیگراین است که اکثر پروژه های تحقیقاتی در دانشگاه های ژاپن، مخصوصا در رشته های مهندسی بصورت تیمی تعریف می شود، به ویژه پروژه هایی که استاد آنها را با بیرون از دانشگاه با بخش صنعت و تولید قرارداد بسته است، در این مواقع دانشجو ضمن این که عضوی از تیم بوده و در همه مراحل با اعضا همکاری می کند، بخشی از نتایج و داده ها را با کمک و راهنمایی استاد بصورت انفرادی مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد.

-4 ارتباط دانشجویان دیگر با شما چگونه است؟

ژاپنی های در کل انسان های مودب و محترمی هستند و سعی می کنند طبق آداب و رسوم خودشان نهایت ادب و احترام را داشته باشند که این موضوع حتی در زبان و ادبیات ژاپنی هم کاملا رعایت شده است. و از سوی دیگر در محیط کار ضمن حفظ احترام همیشه یک فاصله ای را بین خود و دیگران رعایت می کنند، مخصوصا با دانشجویان خارجی زیاد صمیمی نمی شوند و شاید این مسئله به کم رویی و گاها کم عاطفه بودن آنها بر می گردد ولی در مقابل وقتی کاری را از آنها بخواهید یا نیاز به کمکشان داشته باشید آنها سعی می کنند نهایت تلاش خود را برای کمک به شما انجام دهند. موضوع بعدی سفارش استاد است به این معنی که اگر استاد تشخیص دهد، معمولا به یکی از دانشجویان سال بالایی سفارش خواهد کرد که با شما همکاری و

کمک کند، که در این صورت آن دانشجو موظف به همکاری خواهد بود. از طرف دیگر با توجه به اینکه در آزمایشگاه هر روز دانشجویان همدیگر را می بینند، معمولا بطور طبیعی یک رابطه کاری و احساس همکاری بوجود می آید.

-5 برخورد مردم کشور محل تحصیل با شما چگونه است؟

مردم ژاپن فرهنگ منحصر به فردی دارند،آنان ظاهرا آرام و درون گرا هستند و ضمن داشتن پیشرفت های بسیار و ارتباط نزدیک با دنیای مدرن، تلاش فراوانی در حفظ فرهنگ خود داشته و دارند بگونه ای که در کنار مدرنیته همچنان سنت های خود را حفظ کرده اند هر چند به نظر می رسد جوانان و نسل جدید قدری از آن دور شده اند. ولی در کل انسانهای مهربان و بی غل و غشی هستند و تاجایی که از دستشان برآید یا در وظیفه و حیطه کاریشان تعریف شده باشد به افراد کمک می کنند ولی سعی می کنند در آن افراط یا تفریط نداشته باشند. ژاپنی ها کمتر با آدم صمیمی می شوند و برخوردهایشان همواره محطاطانه است ولی این نشانه عدم اعتماد نیست چرا که در آغاز به فرد اعتماد می کنند مگر اینکه در آینده به دلایل کاری یا هر دلیل دیگراعتمادشان را از دست بدهند که درآن صورت جلب اعتماد مجدد برای فرد کاری بسیار مشکل خواهد بود.

ظاهرا نشان می دهند که از چیزی اطلاع ندارند و معمولا خودشان را به قول معروف به کوچه علی چپ می زنند مخصوصا در مسائلی که به کار آنها مربوط نمی شود و تا زمانی که از چیزی اطمینان کامل ندارند اظهار نظر نمی کنند و اغلب در این موارد با کلمه (نمی دانم یا بقول خودشان: واکارانای ) خودشان را از موضوع می رهانند، در حالی که به نظر می رسد اینطوری نباشد!! و معمولا تجربه نشان داده که از همه چیز اطلاع دارند و همه چیز را در مورد فرد به همدیگر می گویند.

برای مردم ژاپن مسئله کار و وظیفه شغلی بسیار مهم است و حتی به جرات می توانم بگویم که اولویت اولشان در زندگی کار و شغلشان است و سپس خانواده و مسائل دیگر، به همین خاطر تنبلی در زندگی آنها تعریف نشده و کار کردن برایشان عار نیست، مهمترین مسئله کسب درآمد برای تامین هزینه های زندگی است. تربیت فرزندان طوری است که به محض رسیدن به سن قانونی سعی در پیدا کردن کار دائمی یا پاره وقت و استقلال از والدین دارند.

جوانان بعد از ورود به دانشگاه اغلب دنبال آربایتو یا همان کاره پاره وقت هستند که معمولا در پیدا کردن آنهم زیاد دچار مشکل نیستند چون هیچ کاریرا عیب نمی دانند، مهم اینست که کار کنند و درآمد داشته باشند و به دلیل ثبات اقتصادی و امنیت اجتماعی کمتر دچار لغزش های شغلی و رفتن به سمت کارهای غیرقانونی می شوند.

بر اساس آنکه گفته شد، در کارشان جدی و وظیفه شناسند و می دانند که کوچکترین لغزش موجب از دست دادن کارشان خواهد شد و از دست دادن کار مخصوصا برای کسی که کار تمام وقت داشته به معنی یک نمره سیاه در زندگی اجتماعی و شغلی خواهد بود.

موضوع بعدی در این مهم، مسئله مشتری مداری است، مخصوصا چون دارای اقتصاد رقابتی هستند پس تمام تلاششان بر جذب و حفظ مشتری است به همین خاطر است که در فروشگاه ها و مراکز خرید و رستورانها و خلاصه هر جایی که با مشتری و مصرف کننده سر و کار دارند، بیشترین احترام و ادب را با مشتری دارند. در محیط های دولتی هم با توجه به وظیفه شناسی و اجتناب از به خطر افتادن موقعیت شغلی، سعی می کنند به بهترین وجه با ارباب رجوع برخورد داشته باشند. هر چند این مسئله قدری نیز به سطح بالای فرهنگی و آموزشی آنها بر می گردد. به عنوان مثال در محیط های اداری هیچوقت ارباب رجوع به دلیل نبودن کارمند مربوطه در آن روز و آن لحظه دچار سر در گمی و مشکل نمی شود چون هر کارمندی در مرخصی باشد یا بطور موقت سر کار خودش نباشد، حتما یک نفر دیگر یا حداقل همکارانش کار او را انجام می دهند و موضوع (امروز برو فردا بیا) در اینجا مطرح نیست.

-6 فرهنگ دانشگاهی در کشور محل تحصیل خود چگونه است؟

در زمینه فرهنگ دانشگاهی هم وضع بر همین منوال است، اساتید و دانشجویان هر کدام جایگاه خودشان را خوب می شناسند و سعی می کنند به وظیفه ای که دارند به نحو احسن عمل کنند. باز در مورد اساتید هم مثل اقتصاد مسئله رقابت خیلی مهم است، چون سیستم طوری طراحی شده که استادی کهبیشترین فعالیت و بهترین خروجی را داشته باشد دارای اعتبارات مالی بیشتری خواهد بود و خواهد توانست آزمایشگاه قوی و مطرحی داشته باشد و روز به روز به اقتدار علمی خود بیافزاید، پس لاجرم باید تلاش کند و وقت زیادی بگذارد. در مورد استاد خودم به جرات می توانم بگویم که شب ها دیرتر از دانشجویان به خانه بر می گردد و همیشه مشغول است و همواره در تلاش برای یافتن سفارش های جدید تحقیقاتی است، چرا که در اینجا برای تحقیق سفارش می گیرند یعنی اول مشتری کار پژوهشی را پیدا می کنند و منابع مالی آنرا تامین می کنند و سپس تحقیق انجام می دهند و به همین خاطر استکه اغلب نتایج تحقیقات کاربردی شده و منجر به تولید می شود. بنابر این وظیفه استاد خیلی سنگین است، چون اگر آزمایشگاه خوبی نداشته باشد و ایده های نو و کاربردی نداشته باشد تا بتواند برای طرح های خودش بازاریابی کند، از مشتری و جذب اعتبار از بیرون دانشگاه هم خبری نخواهد بود و باید به اعتبار کمی که از دانشگاه می گیرد بسنده کند و این موضوع باعث خواهد شد روز بروز منزوی تر شود.

نکته مهم دیگر در مورد دانشجویان است، چون دانشجویان به عینه تلاش استادشان را می بینند و از طرفی بستر کار طوری فراهم شده که زمینه تلاش بیشتر وجود دارد، دانشجویان نیز وقت و زمان خیلی زیادی در مقایسه با دانشگاه های کشور عزیزمان صرف تحصیل و تحقیق می کنند. برای خود من در ابتدا تعجب آور بود که می دیدم برخی از دوستانم تا ساعت 12 یا 1 نصف شب در آزمایشگاه می مانند ولی بعد از مدت کوتاهی این امر برایم عادی شد چون خودم هم مانند آنها شده بودم، البته این همه مدت ماندن در آزمایشگاه حتما به معنی این نیست که 100 درصد کار مفید انجام می شود، ولی با توجه به صرف زمان بسیار زیاد برای تحقیق، طبیعتا به بالا رفتن دقت و کیفیت کار منجر خواهد شد. بارها دیده ام که در برخی آزمایشات با اینکه از نتایج بدست آمده تقریبا اطمینان داشتیم ولی به دلیل فراوانی وقت دوباره آنرا تکرار کردیم و چه بسا که داده های با دقت بالا بدست آوردیم.

شاید باورش سخت باشد، شب و روز در دانشگاه فرقی ندارد، دانشگاه تا صبح باز است و معمولا در محوطه دانشگاه رفت آمد وجود دارد، هر دانشجویی به راحتی با استفاده از کارت الکترونیکی دانشجویی که در اختیار دارد هر زمان و حتی در روزهای تعطیل رسمی می تواند از طریق در ورودی اصلی دانشکده یا کارگاه که مجهز به دستگاه کارت خوان است وارد شده و با کلیدی که از آزمایشگاه در اختیارش گذاشته شده به محل کارش برود.

البته در پایان تذکر این نکته هم مهم است، هر چند ژاپن کشور پیشرفته و آبادی است و دانشگاهای آن محاسن گفته شده را دارند، ولی با توجه به روحیه سرد و کم عاطفه ای که مردمانش دارد و مخصوصا زبان بسیار سخت ژاپنی که امکان یادگیری آنرا کم می کند، برای زندگی مخصوصا برای ما ایرانی ها که جمعیتی خونگرم و شادی داریم قدری خسته کننده است.

-7 اگر نظر یا پیشنهاد دیگری دارید، مطرح نمایید.

البته موضوعاتی که عنوان شد ممکن است از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر متفاوت باشد، ولی چنان که گذشت وضعیت آزمایشگاه بیشتر به نحوه مدیریت استاد و میزان ارتباط استاد با سایر دانشگاه های خارجی دارد، معمولا اساتیدی که دوره ای از تحصیلات یا فرصتهایی را در دانشگاه های خارجی داشته اند نحوه برخوردشان با دانشجویان خارجی بهتر است. و مسئله بعدی به میزان بودجه ای است که در اختیار استاد گذاشته شده است. دردانشگاه های ژاپن استاد می تواند از دو نوع منبع مالی برخوردار باشد، اولی اعتباری است که از سوی دانشگاه اختصاص داده می شود که بستگی به موقعیت علمی و پژوهشی استاد دارد و دیگری جذب اعتبار از منابع خارج دانشگاه مانند وزارتخانه ها یا سازمانهای دولتی یا بویژه شرکتها و مراکز

خصوصی است، که در این مورد هم بسته به ارتباط استاد با خارج از دانشگاه و میزان اشتهار او بین اساتید متفاوت است. ولی در کل چون اساتید در هزینه کرد بودجه های تحقیقاتی دارای استقلال عمل هستند، آزمایشگاه هایی که اعتبار مالی زیادی دارند از هر لحاظ وضعیت مناسبی هم دارند.

بنابر این برای دانشجویانی که قصد ادامه تحصیل در ژاپن را دارند توصیه می شود ضمن رعایت درجه بندی دانشگاه ها، به وضعیت مالی و میزان اعتبار و اشتهار علمی استاد هم دقت کنند، چه بسا حتی در دانشگاه های کوچک و غیر مطرح ممکن است آزمایشگاه های قوی وجود داشته باشد، که کار کردن در این نوع آزمایشگاه ها بسیار راحتتر از آزمایشگاهی است که امکانات مالی کم دارد ولی در دانشگاه یا شهر بزرگ قرار دارد.

در پایان ضمن تشکر از طرح پرسش ها و از ابتکار عمل صورت گرفته در این مورد، امیدوارم مطالب گفته شده بتواند در جهت کمک به سایر دانشجویان عزیز مفید باشد وهمچنین لازم می دانم از تلاش دست اندکاران حوزه مدیریت بورس و امور دانشجویان خارج در جهت تسهیل امور و حل مشکلات دانشجویان بورسیه نهایت امتنان را داشته باشم.

با آرزوی توفیق روزافزون

( ولی رسولی شربیانی – دانشگاه هوکایدو (اردیبهشت ماه 1390__

منبع: وزارت علوم

 

کلمات کلیدی :